Opgroeien met een moeder met een bipolaire stoornis

Ervaring met de KOPP groep

“Toen ik 4 jaar oud was, kreeg mijn moeder haar eerste psychose. Ze was zwanger van mijn broertje. Ik kan mij hier niet veel van herinneren, alleen dat zij niet voor mijn broer en mij kon zorgen.
Wij moesten naar een pleeggezin, terwijl mijn moeder naar een kliniek ging, is bevallen van mijn broertje en vervolgens woonde in het Ronald McDonalds huis. Mijn broertje werd namelijk geboren met een hartafwijking. Toen wij weer bij onze moeder mochten wonen, waren we het pleeggezin al gauw weer vergeten.

Maar helaas was de eerste keer, niet de laatste keer dat wij niet bij onze moeder konden wonen. Na nog twee keer in een pleegezin gezeten te hebben en twee keer, toen ik 12 en 16 jaar oud was, alleen met mijn broertje en broer thuis gewoond te hebben, was mijn leven anders dan die van mijn vriendjes en vriendinnetjes.

Wanneer ik mijn verhaal deelde met mijn netwerk, kreeg ik wel begrip en respect voor hoe ik nu in het leven stond en sta. Maar zij kunnen niet echt begrijpen hoe het is om een ouder met psychische problematiek te hebben. Doordat ik de studie Maatschappelijk Werk en Dienstverlening doe, ben ik in contact gekomen met Arkin Preventie en is mij aangeboden om bijeenkomsten voor volwassen KOPP-kinderen te volgen. Ik dacht ‘Waarom ook niet?’ en ik ben gegaan. Het is zo fijn om eindelijk je verhaal te kunnen delen met mensen die direct erkennen en herkennen hoe het is om een KOPP-kind te zijn. Ook al zijn de verhalen anders, je wordt meteen begrepen.”
Sanne (20)